Eibarko euskara hiztegia
izate
1.
iz.
(TE).
Ser,
esencia,
naturaleza,
forma de ser,
carácter.
Jentillen jainkuak asko ziran eta izate guztietakuak.
/ Los dioses de los gentiles eran muchos y de toda suerte. /
Bizi modua aldatze horrek bere izate guztia aldatu eban. (Zirik 107).
/
Haren gizonan izatia, bildur emotekua.
/ La índole de aquel hombre es de dar miedo. /
Gure izatia, Jaungoikuagandik dogu.
/ Tenemos el ser, de Dios.
izatekua izan.
esap.
(TE).
Ser de lo que no hay,
ser especial,
ésto sí que es,
mira que eres.
Harridurazko esaldixetan erabiltzen da, norbaitti edo zerbaitti espeziala edo dala esateko, goratzeko edo gatxesteko.
Zu zara izatekua!; ezin dozu apur bat itxaiñ?. / ¡Mira que tú eres! ¿No puedes aguardar un poco? /
Hi haiz hi izatekua!
izatez.
adlag.
(JSM).
Natural de,
procedente de.
Azkoittiko semia izatez, Eibarren bizi da aspaldittik.